Εμείς και ο Καντίνσκι...

Γνωρίζοντας ότι «η συμμετοχή των παιδιών σε προγράμματα εικαστικής αγωγής τα βοηθά ν’ αποκτήσουν οπτικό εγγραμματισμό, μία σύνθετη ικανότητα που επιτρέπει στα παιδιά να επικοινωνούν με άνεση μέσα από τη δημιουργία οπτικών & εικαστικών μορφών αλλά & να γίνονται ενεργοί και κριτικοί αναγνώστες εικόνων, δεξιότητα η οποία θα τους επιτρέψει, στα πλαίσια του σύγχρονου πολιτισμού (όπου η επικοινωνία έχει αυξανόμενα οπτικό χαρακτήρα), να αξιολογούν & να χρησιμοποιούν επιλεκτικά τον τεράστιο όγκο των οπτικών πληροφοριών που δέχονται καθημερινά» [Γραφάκου & Λαμπίτση, 2011] θεωρώ πολύ σημαντικό οι μαθητές μου να βλέπουν & να επεξεργάζονται έργα τέχνης μεγάλων δημιουργών. 

Εξερευνώντας λοιπόν τη χώρα των χρωμάτων συναντήσαμε τους πίνακες ενός μεγάλου ζωγράφου, του Wassily Kandinsky (1866-1944) και καθώς μας κέντρισαν το ενδιαφέρον, κάναμε μία απολαυστική συζήτηση σχετικά με τη σημειολογία των έργων του προσπαθώντας να ερμηνεύσουμε το νόημα των εικόνων του. Σας παραθέτουμε εδώ μερικά αποσπάσματα για να ταξιδέψετε κι εσείς λίγο μαζί μας στον υπέροχο κόσμο του σπουδαίου καλλιτέχνη...

Η ερώτηση που τίθεται πάντοτε στα παιδιά είναι πώς τους φαίνεται ο πίνακας που βλέπουν στην οθόνη του υπολογιστή...

 - Είναι το διάστημα!
 - Είναι μικρές μπαλίτσες που τις κλέβουν οι κακοί...
 - Όχι, είναι μπαλίτσες που τις μαζεύουν στρατιώτες!
 - Είναι νύχτα.
 - Έχει ένα CD, κοιτάξτε!
 - Και μια μπάλα! Και μάτια...
 - Είναι εξωγήινοι που παίρνουν τις μεγάλες και τις      
   μικρές μπάλες...

 - Είναι ένα χαλί, μπαλλίτσες για το χαλί ενός μάγου!
 - Είναι αυτοκόλλητα!
 - Είναι ένα χαλί με ζώα Power Rangers!
 - Είναι ένα χαλί με σαύρες!
- Όχι, είναι ένα χαλί με πλανήτες...
- Δε μ' αρέσει που είναι όλα ενωμένα και ίδια...
- Δε μ' αρέσει που είναι πολύ μπλε και κόκκινο και που έχει πολλά ίδια.
- Εμένα, μ' αρέσουν τα κόκκινα, τα μπλε και τα πράσινα & όλα τα χρώματα... Μ' αρέσουν και τα σχεδιάκια!

- Αυτό το στρογγυλό είναι σαν λουκουμάς!

 - Αυτό είναι σαν δέντρο, έχει και κορμό αλλά μοιάζει με λουκουμά!
 - Μοιάζει με donut!

 - Κι αυτό είναι ωραίο δέντρο! Να φτιάξουμε κι εμείς!
 - Ναι, αλλά να φτιάξουμε και χαλί! Μπορούμε;;;

 - Μοιάζει με δέντρο..., με λουλούδι..., με σκυλάκι..., με πεταλούδα..., με ντολμαδάκι..., με φτερό...
 - Είναι χρωματιστά!

- Αυτό έχει ωραία σπίτια, δρομάκια, κάγκελα...
- Κοίτα, άνθρωποι!
- Ένα χωριό.

 - Είναι ένα λούνα-παρκ...
 - Βλέπω έναν αετό.
 - Όχι, είναι σαν νταλίκα.
 - Έχει κι ένα τούνελ!
 - Κι ένα ρολόι.
 - Είναι ένας δράκος!
 - Κι ένας άνθρωπος...
 - Εγώ βλέπω ένα βουνό!
 - Κι ένα ουράνιο τόξο.

  - Είναι νύχτα κι έχει ένα σκιάχτρο!
  - Είναι ένα πουλί!
  - Ένα σπαθί.
  - Ένας γίγαντας με τόξο!
  - Ένας πλανήτης.
  - Βλέπω ένα αυτοκίνητο...
  - Εγώ βλέπω ένα καράβι.



Καθώς ο χρόνος κυλούσε κι οι ιδέες στέρευαν σιγά-σιγά ήρθε η ώρα της εικαστικής δημιουργίας: Πήραμε χαρτιά με ομόκεντρους κύκλους, πινέλα και χρώματα και φτιάξαμε ο καθένας το δικό του κύκλο-λουκουμά... 
Τους αφήσαμε να στεγνώσουν, τους κόψαμε και τους κολλήσαμε πάνω στον κορμό του δικού μας δέντρου. 
Πρώτα βέβαια με δημοκρατικές διαδικασίες επιλέξαμε το χρώμα του φόντου του πίνακά μας: Έγιναν διάφορες προτάσεις, ακουμπήσαμε τους κύκλους επάνω στα προτεινόμενα χαρτόνια για να δούμε ποια ταιριάζουν, καταλήξαμε σε δύο & τελικά ψηφίσαμε το πράσινο [πήρε 8 από 14 ψήφους!] 
Δεν είναι υπέροχο το δέντρο μας; Του δώσαμε και όνομα!

"ΛΟΥΚΟΥΜΑΔΟΔΕΝΤΡΟ"

Την επόμενη μέρα χρωματίσαμε και το δικό μας μαγικό χαλί... Ο καθένας μας επέλεξε ένα τετραγωνάκι, το έβαψε με χρώματα της επιλογής του και μετά από λίγο που στέγνωσε επιλέξαμε και όνομα. Οι προτάσεις ήταν πολλές με επικρατέστερη το "Χαλί-λουκουμάς" αλλά τελικά αποφασίσαμε να μη μοιάζει το όνομα του χαλιού με το όνομα του δέντρου κι έτσι ψηφίσαμε ανάμεσα στα "Χαρούμενο Ουράνιο Τόξο", "Θύμιος" και "Χαλί". Ελπίζουμε να σας αρέσει και το χαλί μας και τ' όνομά του!

"ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ"