Listening to neighbors' stories
Το τέταρτο γράμμα του Paul έφτασε στο σχολείο μας αρχές Απριλίου για να μας διηγηθεί μία λυπητερή ιστορία ξεριζωμένων ανθρώπων που γνώρισε ο Paul καθώς ταξίδευε στην Ιορδανία. Ο γλαφυρός του λόγος για τις κακουχίες των προσφύγων ενεργοποίησε τη σκέψη μας κι ανταλλάξαμε απόψεις κι εμπειρίες επί του θέματος αφού τα νήπια έχουν σημαντική επαφή με τα θέματα της επικαιρότητας. Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε το γεγονός ότι παρ' όλο που δουλεύουν σκληρά ολημερίς στα χωράφια μαζεύοντας ντομάτες & ζουν σε σκηνές, είχαν φροντίσει να στολίσουν το χώρο τους με κεντήματα που είχαν πάρει μαζί τους για να θυμούνται το χαμένο τους σπίτι... Τα παιδιά ευαισθητοποιήθηκαν πολύ με αυτήν την ιστορία και μπήκαν στη διαδικασία να σκεφθούν τι θα επέλεγαν να πάρουν μαζί τους εάν -ό μη γένοιτο- έπρεπε να εγκαταλείψουν για πάντα το σπίτι τους & βέβαια να το ζωγραφίσουν... Οι απαντήσεις τους ήταν αρκετά συνηθισμένες για την ηλικία τους, αφού οι περισσότεροι ανέφεραν τα παιγνίδια τους, αλλά πραγματικά ενδιαφέρουσες αφού κάποιοι θυμήθηκαν ν' αναφερθούν και στα αγαπημένα τους βιβλία, εγασίες αλλά και οικογενειακές φωτογραφίες. Η παρακάτω κινούμενη εικόνα παρουσιάζει τις σκέψεις τους, στ' αγγλικά όμως αφού δημιουργήθηκε για την πλατφόρμα του προγράμματος.
Αποστολή μας αυτή τη φορά ήταν να πάρουμε συνέντευξη από κάποιον μεγάλο που έχει ζήσει στη γειτονιά μας αρκετά χρόνια ώστε να μάθουμε περισσότερο για τον τόπο που ζούμε. Προσκαλέσαμε μία γλυκύτατη γιαγιά, την Κα Εύα, που ζει στο Κερατσίνι μας από τα μικρά της χρόνια και καθώς την περιμέναμε, ακολουθήσαμε τις οδηγίες του Paul για το πως να γίνουμε καλοί δημοσιογράφοι:
α) να ακούμε προσεκτικά
β) να κάνουμε ανοιχτές ερωτήσεις [που να μην μπορούν ν' απαντηθούν με Ναι-Οχι]
γ) ν' αφήνουμε τη σιωπή να μπαίνει ανάμεσα στις ερωτήσεις δίνοντας την ευκαιρία στον άνθρωπο απέναντί μας να σκεφθεί κι έτσι να μας πει πιο όμορφα πράγματα...
Προετοιμάσαμε λοιπόν τις ερωτήσεις που θα της κάναμε, φροντίζοντας να είναι "ανοιχτές", τις καταγράψαμε σε χαρτιά, πήρε ο καθένας από μία και κάναμε και μερικές δοκιμές για να βεβαιωθούμε ότι θυμόμαστε τι γράφει το κάθε χαρτάκι.
Αυτό που ήταν πραγματικά εντυπωσιακό όμως ήταν οι ίδιες οι ερωτήσεις... δύσκολα περιμένει κανείς από 5χρονα παιδιά να σκεφθούν πάνω από 3-4 ουσιαστικές ερωτήσεις αλλά η συγκεκριμένη ομάδα όχι μόνον διαμόρφωσε πολλές και ποικίλες ενδιαφέρουσες ερωτήσεις κατά το στάδιο της προετοιμασίας, αλλά και κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, αυθόρμητα, έθεσαν περισσότερα ερωτήματα στην Κα Εύα, είτε διευκρινιστικά είτε διερευνητικά, ερωτήματα που της έδωσαν την ευκαιρία να θυμηθεί περισσότερες λεπτομέρειες από την παιδική της ηλικία και να μας την αφηγηθεί με σχεδόν παραμυθένιο τρόπο, κρατώντας το ενδιαφέρον των μικρών μαθητών αμείωτο παρά το γεγονός ότι η δραστηριότητα κράτησε περισσότερο από 20 λεπτά [που είναι πολύ μεγάλο διάστημα για τόσο μικρά παιδιά να παραμείνουν συγκεντρωμένα].
Οι αρχικές ερωτήσεις λοιπόν ήταν οι εξής:
1) Πώς σας λένε;
2) Τι δουλειά κάνετε;
3) Πώς νιώθετε για τη δουλειά σας;
4) Σε ποιο μέρος του Κερατσινίου ζείτε;
5) Τί θυμάστε από τα παλιά χρόνια;
6) Πώς ζούσατε τότε;
7) Όταν ήσασταν μικρή τί κάνατε;
8) Όταν ήσασταν μικρή πώς ήσασταν (εμφανισιακά);
9) Όταν ήσασταν μικρή πώς ήσασταν (σαν χαρακτήρας;)
10) Όταν ήσασταν μικρή πώς νιώθατε;
11) Όταν ήσασταν μικρή πού ακριβώς ζούσατε;
12) Όταν ήσασταν μικρή πού πηγαίνατε σχολείο;
13) Όταν ήσασταν μικρή πώς νιώθατε για το σχολείο σας;
14) Όταν ήσασταν μικρή τί ρούχα φοράγατε;
15) Όταν ήσασταν μικρή τί φαγητά υπήρχαν;
16) Όταν ήσασταν μικρή ποιο ήταν το αγαπημένο σας φαγητό;
17) Πώς έχει αλλάξει η γειτονιά μας;
18) Πώς νιώθετε γι' αυτές τις αλλαγές;
Την επόμενη μέρα θυμηθήκαμε τη συνέντευξη με την Κα Εύα και τα παιδιά μίλησαν για όσα τους έκαναν εντύπωση από τα λόγια της, όσα τους φάνηκαν παράξενα, απρόσμενα, ενδιαφέροντα... Οι απόψεις τους κατεγράφησαν και με τη βοήθεια διαδικτυακού φωτογραφικού υλικού, αποτέλεσαν τις διαφάνειες που ανεβάσαμε στην πλατφόρμα του Out of Eden Learn για τα παιδιά από τις άλλες χώρες. Ιδού:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου