Αφού διαπιστώσαμε ότι γνωρίζουμε σχεδόν όλοι τα ονόματα των βασικών χρωμάτων, ξεκινήσαμε το ταξίδι μας στη χώρα των χρωμάτων με ένα αγαπημένο παραμύθι: "Το μικρό μπλε και το μικρό κίτρινο" του Leo Lionni, το οποίο μπορείτε να δείτε στα ελληνικά ακολουθώντας αυτόν το σύνδεσμο...
Αποφασίσαμε να εξετάσουμε εάν το παραμύθι αυτό λέει υπερβολές, όπως τα περισσότερα παραμύθια ή μήπως υπάρχει αλήθεια στη σκηνή που το μπλε και το κίτρινο αγκαλιάζονται πολύ και γίνονται πράσινο. Υποθέσαμε λοιπόν ότι αν ενώσουμε κίτρινη & μπλε πλαστελίνη θα γίνουν πράσινο κι αμέσως δόθηκε στα παιδιά το υλικό για να πειραματιστούν. Με μεγάλη χαρά και έκπληξη ανακάλυπταν ο ένας μετά τον άλλον ότι όντως τα δύο χρώματα ενώνονται στο ένα ακριβώς όπως μας λέει και το παραμύθι. Στη δεύτερη φάση πειραμάτων, δοκιμάσαμε ν' ανακατέψουμε μέσα σ' ένα μπουκάλι με νερό κίτρινη & μπλε τέμπερα. τα παιδιά ανακάτεψαν πολύ καλά το μπουκάλι & σύντομα ανακάλυψαν ξανά ότι τα 2 αρχικά χρώματα είχαν δώσει τη θέση τους στο πράσινο. Στην τρίτη φάση του πειράματος, βάλαμε τις 2 τέμπερες σε χαρτί τις ανακατέψαμε με πινέλα. Πάλι παρατηρήσαμε ότι η υπόθεσή μας επαληθεύθηκε.
Την επόμενη μέρα κάναμε μία καινούρια υπόθεση σχετικά με το χρώμα που θα γεννιόταν αν ενώναμε κίτρινο με κόκκινο. Τα παιδιά είπαν διάφορα χρώματα στην τύχη κι ύστερα πειραματίστηκαν με πλαστελίνη για να ελέγξουν τις υποθέσεις τους, διαψεύδοντας κι επαληθεύοντας μέχρι να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι το καινούριο χρώμα είναι το πορτοκαλί... Όλες οι αρχικές υποθέσεις είχαν καταγραφεί στον πίνακά μας και στο τέλος του πειράματος σημειώσαμε Χ δίπλα στις υποθέσεις που διαψεύσθηκαν ενώ βάλαμε σε κουτί την υπόθεση που επαληθεύθηκε, κολλώντας το σύνολο της πλαστελίνης κάτω από την υπόθεση και καταγράφοντας το συμπέρασμα.
Επόμενο στάδιο ήταν τα παιδιά να χωριστούν σε ομάδες και να διατυπώσουν καινούριες υποθέσεις για συνδυασμούς χρωμάτων που διάλεγαν τα ίδια. Οι υποθέσεις καταγράφηκαν σε μία κάρτα που τοποθετήθηκε με τα σχετικά χρώματα πάνω σ' ένα τραπέζι...
Κι ύστερα κάθε παιδί πήγε στο τραπέζι της επιλογής του για να διεξαχθεί το πείραμα. Σε κάθε τετραμελή ομάδα υπήρχαν διακριτοί ρόλοι: ένας θα έβαζε το ένα χρώμα στο μπουκαλάκι, ένας δεύτερος το άλλο χρώμα, ο τρίτος θα τα ανακάτευε και ο τέταρτος (γραμματέας) θα κατέγραφε στο τέλος το αποτέλεσμα του πειράματος στην κάρτα. Κάθε παιδί διάλεξε μόνο του το ρόλο που ήθελε να έχει στην ομάδα.
Όταν το πείραμα τελείωσε, τα παιδιά παρατήρησαν το νέο χρώμα που είχε φτιαχτεί στο μπουκαλάκι της κάθε ομάδας κι ο γραμματέας κατέγραψε τα ευρήματα, ελέγχοντας την ορθότητα των υποθέσεων... Προφανώς βέβαια στόχος δεν ήταν να επαληθευτούν οι διατυπωμένες υποθέσεις αλλά να μπουν τα νήπια στη διαδικασία να τις διατυπώσουν, να πειραματιστούν, να τις ελέγξουν και να εξάγουν συμπεράσματα ώστε να έχουν την ευκαιρία ν' αναπτύξουν τη λογικομαθηματική τους σκέψη, προσεγγίζοντας κι αλληλεπιδρώντας με το περιβάλλον τους με επιστημονικά ενδεδειγμένο τρόπο παρά το νεαρό της ηλικίας τους.
Το πόσο ενδιαφέρουσα φάνηκε αυτή η σειρά πειραμάτων στα παιδιά έγινε σαφές τις επόμενες μέρες που τους δόθηκε η ευκαιρία να πειραματιστούν ατομικά με τις τέμπερες την ώρα των ελεύθερων δραστηριοτήτων, διατυπώνοντας ξανά δικές τους υποθέσεις κι ανακατεύοντας τα χρώματα για να δουν το αποτέλεσμα... Δειγματοληπτικά εμφανίζονται εδώ όσες εργασίες έφτασαν στα χέρια μου σώες [διότι κάποια παιδιά τελειώνοντας το πείραμα έβαλαν κι άλλα χρώματα ώστε να δημιουργήσουν μία ζωγραφιά εξαφανίζοντας κάτω από στρώματα χρώματος την αρχική υπόθεση, ενώ κάποια άλλα που ήταν πιο απορροφημένα στις γωνιές κατασκευών ή κούκλας δεν πλησίασαν τη γωνιά ζωγραφικής για να κάνουν πειράματα, αφού άλλωστε δεν ήταν υποχρεωτική εργασία αλλά ελεύθερα επιλεγόμενη].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου