Λύπη...

Το θέμα "Συναισθήματα" είναι ουσιαστικά αστείρευτο κι έτσι συχνά επιστρέφουμε σε αυτό με νέες δραστηριότητες. Το κομμάτι Λύπη είναι πολύ σημαντικό καθώς είναι ένα δυνατό συναίσθημα που βιώνουμε όλοι. Έφτασε λοιπόν η ώρα στο νηπιαγωγείο μας ν' ασχοληθούμε κι επισήμως με τις μικρές & μεγάλες μας λύπες.

Η μασκότ του προγράμματος των Συναισθημάτων, η γλυκιά μας Λίτσα, μας επισκέφθηκε μια Παρασκευή του Δεκέμβρη φανερά στενοχωρημένη... Αμέσως τα παιδιά έσπευσαν να ρωτήσουν τι της συμβαίνει κι εκείνη απάντησε ότι αισθάνεται λύπη χωρίς να μπορεί να εξηγήσει όμως το λόγο [κυρίως για να μην επηρεάσει τα παιδιά ώστε να μιλήσουν αυθόρμητα για τις δικές τους ιστορίες] κι ότι δεν ξέρει τι να κάνει για να της περάσει...

Συζητήσαμε αρκετά για όσα μας προξενούν λύπη αλλά κυρίως ανταλλάξαμε ιδέες για το πως να διώχνουμε τη λύπη μακριά. Τα νήπια θυμήθηκαν κάποιες από τις τεχνικές αντιμετώπισης του θυμού που είχαμε συζητήσει τις προηγούμενες εβδομάδες και τις ανέφεραν στις προτάσεις τους για την αντιμετώπιση της λύπης, όμως η σκέψη τους, όπως καταγράφηκε και στο παρακάτω ιστόγραμμα, αυτή τη φορά ήταν πιο πλούσια και πιο πολύπλοκη.

Η Λίτσα μας πρότεινε να διαβάσουμε ένα υπέροχο αν και κάπως λυπητερό παραμύθι, "Το κρυμμένο νερό" της Λιλής Λαμπρέλλη [εκδ. Πατάκη] και στο τέλος της ιστορίας τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να εντοπίσουν τα λυπητερά στοιχεία, το ευτυχές τέλος, την έννοια της φιλίας και της αυτοθυσίας αλλά και να κρίνουν και τις δυσκολίες, τις επιλογές και τις πράξεις των ηρώων καθώς και να φανταστούν τη ζωή στον τόπο τους... ένα τόπο χωρίς νερό! 

Σημειωτέον ότι τις μέρες αυτές η θεματική ενότητα του νερού ήταν το βασικό αντικείμενο μελέτης στην τάξη μας με πληθώρα δραστηριοτήτων, οπότε μέσω του παραμυθιού αυτού εντάχθηκαν και τα συναισθήματα στο τρέχον πρόγραμμα. Επομένως, οι απόψεις των παιδιών σχετικά με τις συνέπειες της λειψυδρίας, που αποτυπώνονται στο ιστόγραμμα που ακολουθεί, είναι επηρεασμένες από τα στοιχεία που έχουν επεξεργαστεί στην τάξη στα πλαίσια της γνωριμίας με το θέμα "Νερό". 

Τέλος, όπως συνηθίζεται, η Λίτσα ζήτησε από τα νήπια να της ζωγραφίσουν ένα λυπημένο ανθρωπάκι μαζί με την αιτία της στενοχώριας του αλλά και τον τρόπο που τη διώχνει μακριά. Ιδού οι ζωγραφιές και τα σχόλια των παιδιών αναλυτικά:

Μια όμορφη ζωγραφιά, δυστυχώς χωρίς σχόλια καθώς ο δημιουργός προτίμησε να εξασκηθεί 
στο κόψιμο... Δεν πειράζει, την άλλη φορά.