Σε παλαιότερη ανάρτηση που αφορούσε την ενασχόλησή μας με την αμυγδαλιά, είχαμε υποσχεθεί να σας παρουσιάσουμε το παραμύθι που δημιουργήσαμε με αφετηρία τα ποιήματα που είναι αφιερωμένα σε αυτό το όμορφο δέντρο. Μας πήρε λίγο καιρό να το δημοσιεύσουμε αλλά είναι πλέον μεγάλη μας χαρά να σας το παρουσιάσουμε εδώ.
 |
| Μπορείτε να διαβάσετε την ιστορία ως ψηφιακό βιβλίο |
Ενώ συνήθως τα παραμύθια μας δημιουργούνται με μία τεχνική αλληλουχίας, όπου ένα ερέθισμα μας δίνει την έναρξη κι ο κάθε μαθητής συμπληρώνει την ιδέα που εξέφρασε ο προηγούμενος [και το τελικό αποτέλεσμα δεν έχει καμία λεκτική παρέμβαση της νηπιαγωγού] στο συγκεκριμένο παραμύθι εργαστήκαμε διαφορετικά: Η νηπιαγωγός διάβαζε ένα ποίημα και τα νήπια καλούνταν με κλειστά μάτια να ταξιδέψουν νοερά μαζί με το ποίημα και στο τέλος να εκφράσουν τις σκέψεις τους... Ο λόγος δινόταν σε όλα τα παιδιά που επιθυμούσαν να συμμετάσχουν κι οι ιδέες καταγράφονταν. Στο τέλος και του τέταρτου ποιήματος, η νηπιαγωγός διάβασε στα παιδιά όσα είχαν καταγραφεί & τα νήπια σχολίασαν ότι είναι σαν μια παράξενη ιστορία κι εξέφρασαν την επιθυμία να την κάνουμε βιβλίο όπως και τις άλλες. Επόμενως, η νηπιαγωγός χρειάστηκε να παρέμβει ελαφρώς αλλάζοντας τη σειρά έκφρασης των ιδεών, συμπτύσσοντας παρεμφερή στοιχεία & συνδέοντας τμήματα που ήταν αρκετά διαφορετικά προκειμένου όλες οι ιδέες να αξιοποιηθούν κι η ιστορία να έχει κάπως λογική συνέχεια...
Ακολουθούν οι σκέψεις των παιδιών όπως πρωτοειπώθηκαν & καταγράφηκαν:
Ποιήμα 1:
- Σκέφτηκα μια χώρα που ονομάζεται Μυγδαλιά κι εκεί υπάρχουν πολλές αμυγδαλιές και κάνουν τα λουλούδια τους. [Νικολέτα]
- Ήταν πολλές οι αμυγδαλιές αλλά το χειμώνα μαραινόντουσαν & ξανάνθιζαν τον επόμενο χειμώνα. [Στεφανία]
- Είχε πολλά πουλάκια που πετούσαν στον ουρανό. [Φένια]
- Είχε πολλά χωράφια με αμυγδαλιές που έκαναν αμύγδαλα. [Άγγελος]
- Πελαργοί κι αετοί χορεύανε μαζί. [Μαρία]
- Η αμυγδαλιά είχε λουλούδια. [Νίκος]
- Η μυγδαλιά ντύθηκε νύφη σ' ένα παραμύθι. [Μελπομένη]
- Η αμυγδαλίτσα έβλεπε παπάκια. [Φαίη]
- Σκέφτηκα ότι ταξίδεψα στη χώρα της αμυγδαλιάς & γίναμε φίλες. [Μαγδαληνή]
- Σ' ένα δάσος είχε πολλές αμυγδαλιές με φύλλα που μεγάλωναν κι αμύγδαλα. [Νεκτάριος]
- Σε μια χώρα είχε πολλές αμυγδαλιές με αμύγδαλα κι ήρθαν πολλά πουλάκια. [Έβελιν]
- Η μυγδαλιά βρήκε ένα παπάκι. [Θεώνη]
- Σ' αυτή τη χώρα με τις μυγδαλιές, όταν πέφτανε τα μύγδαλα, τα πιάνανε τα παιδάκια. [Νίκη]
- Σκέφτηκα μια χώρα, την Αμερική, με πολλές αμυγδαλιές και πολλά αμύγδαλα. [Άκης]
Ποίημα 2:
- Σκέφτηκα ότι παντρεύεται η Αμυγδαλιά και στα σχοινιά είχε παπλώματα και πάνω στα παπλώματα τα παιδιά έβαζαν λουλούδια κι όταν τα λουλούδια έπεφταν, τα πιάνανε. [Μαγδαληνή]
- Η Μυγδαλίτσα έδινε στα πουλάκια να φάνε & γύριζαν στις φωλίτσες τους & το έλεγαν. Κι όταν ήρθε η άνοιξη, η Μυγδαλίτσα πήρε το καλάθι της & μάζεψε λουλούδια. [Φαίη]
- Τα λουλούδια που μάζεψε ήταν χρωματιστά. [Ξενοφών]
- Σκέφτηκα τη χώρα του Βοριά, κι εκείνος πήγε στη Μυγδαλιά και την είδε. [Μαρία]
- Σκέφτηκα τη Νεραϊδοχώρα, που η μυγδαλιά γνώρισε νεράιδες. [Φένια]
- Μια μέρα ο Βοράς πήγε στη χώρα της Μυγδαλιάς και της ζήτησε να παντρευτούν κι είπε "Ναι". [Άγγελος]
- Για το γάμο μαζεύτηκαν όλες οι μυγδαλιές εκτός από τον παππού της νύφης. [Στεφανία]
- Μετά το γάμο η Μυγδαλίτσα πήγε σπίτι της και κοιμήθηκε και μετά πήγε σε μια χώρα, την Αυστραλία. [Νικολέτα]
Ποίημα 3:
- Κοιμήθηκε η μικρή μυγδαλίτσα με πυζάμες & το πρωί πήγε σχολείο να μάθει πολλά γράμματα. Την πήρε η μαμά της από το σχολείο, την έκανε μπάνιο, έπαιξε και ζωγράφισε. [Φαίη]
- Είπαν στη μυγδαλιά τ' αποκριάτικα κάλαντα. [Νίκη]
- Σκέφτηκα ότι έγινα γοργόνα στη θάλασσα κι έκανα τα δελφίνια ζωάκια μου. [Μαγδαληνή]
- Ποτίζαμε τα λουλούδια της μυγδαλιάς με τη μαμά μου. [Νίκος]
- Σκέφτηκα το βυθό της θάλασσας... κι είδα ψάρια & φάλαινες & καρχαρίες & δελφίνια & κοράλια & φαντάστηκα ότι είμαι γοργόνα. [Νικολέτα]
Ποίημα 4:
-Όταν βάζαμε νερό στα λουλουδάκια & γίνανε μεγάλα, η μυγδαλούλα ήταν χαρούμενη [Νίκος]
- "Θα στολίσω τα μαλλιά μου" [Στεφανία]
- Η μυγδαλίτσα έμεινε σπίτι μια μέρα και περίμενε το μπαμπά της να έρθει. Η μαμά της της έβαλε κοκκαλάκι & περιμένανε... Όταν ο μπαμπάς της χτύπησε το κουδούνι, η μυγδαλιά το ήξερε ότι ήταν ο μπαμπάς της! [Φαίη]
- Αμυγδαλιά μου εσύ γλυκιά, που ανθίζεις με χαρά, γιατί βιάζεσαι πολύ, γιατί είσαι σαν παιδί; [Νικολέτα]
Οφείλουμε εδώ ν' αναφέρουμε ότι σε όλα τα παιδιά δόθηκε ο χρόνος να εκφράσουν τη σκέψη τους & να πουν στην ολομέλεια που ταξίδεψε ο νους τους ακούγοντας τα ποιήματα, κάποια όμως δε θέλησαν να πουν κάτι... Ακόμα κι όταν δε σήκωναν χέρι, τους δόθηκε η ευκαιρία διακριτικά αλλά δεν τους ασκήθηκε πίεση αφού η έμπνευση δεν μπορεί να έρθει με το ζόρι. Τα περισσότερα παιδιά κινητοποιούνται από την ευχαρίστηση που τους δίνουν οι δραστηριότητες σκέψης & δημιουργίας κι επιβραβεύονται από τη χαρά που τους δίνει να γίνεται η σκέψη τους ορατή χάρη στην καταγραφή: Πάντα καμαρώνουν όταν ακούν ακριβώς αυτό που είχαν πει πριν αρκετή ώρα & το θυμούνται επί λέξη! Οπότε όταν κάποιο νήπιο απαντά "Δεν ξέρω", του αφήνουμε χρόνο να σκεφτεί χωρίς να το φέρνουμε σε δύσκολη θέση π.χ. "Ίσως σκεφτείς κάτι για το άλλο ποίημα... όταν είσαι έτοιμος/η, μπορείς να σηκώσεις το χέρι σου". Βέβαια, καθώς ο χρόνος συγκέντρωσης των πεντάχρονων είναι περιορισμένος, όσο προχωρούσαμε στα ποιήματα τόσο λιγότερες συμμετοχές είχαμε, αλλά και πάλι τα νήπια τα κατάφεραν πολύ καλά, δεδομένης της αυξημένης δυσκολίας της δραστηριότητας αυτής.
Στην εικονογράφηση του παραμυθιού, που έγινε την επόμενη μέρα συμμετείχαν όμως όλα τα παιδιά [που ήταν παρόντα] και μάλιστα με πολλή χαρά. Επομένως δικαίως φέρει ολόκληρη η ομάδα τον 'τίτλο' του δημιουργού αυτού του παραμυθιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου