Χαρά...

Συνεχίζοντας την ενασχόλησή μας με τα συναισθήματα, είπαμε να συνδυάσουμε τις προτάσεις του προγράμματος Strong Start με την παγκόσμια ημέρα των διακαιωμάτων του παιδιού κι έτσι η Λίτσα η καμηλοπάρδαλη, η γλυκιά μας μασκότ, έφερε να διαβάσουμε το υπέροχο βιβλίο της Αλίξ Καμπρέρα "Το μαγικό κουτί της Αριάδνης" από τη σειρά των εκδ. Μεταίχμιο "Τα δικαιωμάτα του παιδιού". 

Στην ιστορία αυτή η Αριάδνη προσπαθεί να λύσει τα προβλήματα των μικρών της φίλων και να τους δώσει χαρά... έχοντας ως αρωγό τη θετική της σκέψη! Πρώτη μας αποστολη ήταν να εξερευνήσουμε λίγο την έννοια της χαράς γι αυτό και δόθηκε στα παιδιά η οδηγία να πουν μία λέξη που τους έρχεται στο μυαλό όταν ακούνε τη λέξη χαρά... Η ιδεοθύελλα που προέκυψε ήταν καταιγιστική και το αποτέλεσμα καταγράφτηκε αρχικά στον πίνακα κι ύστερα στον υπολογιστή, δίνοντάς μας ουσιαστικά μια ιδέα για το τι χαροποιεί τα παιδιά.

Ακολούθησε το παραμύθι, όπου τα παιδιά διαπίστωσαν πόσο σημαντικό ήταν για το κοριτσάκι να βοηθήσει τους φίλους της να λύσουν τα διάφορα προβλήματα που είχαν, ώστε να νιώθουν χαρούμενοι! Τα νήπια συνειδητοποίησαν ότι η Αριάδνη κατάφερνε να λύνει όλα αυτά τα προβλήματα επειδή έκανε χαρούμενες/ θετικές σκέψεις και δεν απελπιζόταν στην πρώτη δυσκολία όπως οι φίλοι της. Βρήκαμε λοιπόν την ευκαιρία να παίξουμε μαζί με τη Λίτσα [τη μασκότ μας] ένα παιγνίδι ρόλων, κατά το οποίο τα παιδιά θα προσπαθούσαν να σκεφτούν θετικά όπως η Αριάδνη & να λύσουν τα ζητήματα που προβλημάτιζαν τη Λίτσα... 

Αξιοποιώντας τις θεωρίες και τις προτάσεις του Edward de Bono για τα "έξι καπέλα σκέψης", εστιάσαμε σε δύο είδη σκέψης: την αισιόδοξη / θετική σκέψη που σηματοδοτείται από το κίτρινο καπέλο & την αρνητική σκέψη που συμβολίζεται από το μαύρο καπέλο... Κάθε παιδί φόραγε ένα από τα δύο καπέλα [ή μάλλον στέμματα, όπως προτιμήσαμε εμείς] και προσπαθούσε να συζητήσει το πρόβλημα της μικρής καμηλοπάρδαλης...

Από το πρώτο κιόλας πρόβλημα που εξέθεσε η Λίτσα ["ξύπνησα σήμερα το πρωί και δε βρήκα φαγητό στο πιάτο μου..."], έγινε ξεκάθαρο ότι τα νηπιάκια μας είχαν ταυτιστεί με την ηρωίδα του παραμυθιού και προσπαθούσαν να βρουν λύση στο πρόβλημα χρησιμοποιώντας θετική σκέψη [ακόμη κι αν φορούσαν τα απαισιόδοξο μαύρο στέμμα...], οπότε ανέλαβε η νηπιαγωγός τον άχαρο ρόλο του δικηγόρου του διαβόλου που τα βλέπει όλα μαύρα και τα νήπια φόρεσαν μόνο το κίτρινο καπέλο & πρότειναν ενδιαφέρουσες λύσεις. Κρίμα που οι απολαυστικές τους συνομιλίες με τη Λίτσα δεν πρόλαβαν να καταγραφούν... θα υπάρξουν στο μέλλον όμως κι άλλες ευκαιρίες.

Στη συνέχεια δόθηκε στα παιδιά η ευκαιρία να εκφράσουν τη σκέψη τους ζωγραφίζοντας έναν χαρούμενο άνθρωπο & τις αιτίες της χαράς του... Είχε προηγηθεί, μερικές μέρες πριν, μία δραστηριότητα στον υπολογιστή όπου τα νήπια είχαν κληθεί να κάνουν εικασίες για την αιτία της χαράς ενός παιδιού,  δραστηριότητα στον υπολογιστή όπου τα νήπια είχαν κληθεί να κάνουν εικασίες για την αιτία της χαράς ενός παιδιού [βλ. ανάρτηση με τίλτο "Ορατά Συναισθήματα"], τώρα όμως δημιουργώντας τη δική τους εικόνα είναι πιο ελεύθερα να εκφράσουν και πιο δικά τους συναισθήματα. Ιδού τι αποκάλυψαν οι ζωγραφιές τους: