Η γνωριμία μας...

Οι πρώτες μέρες στο νηπιαγωγείο κυλούν ομαλά καθώς τα παιδιά γνωρίζονται μεταξύ τους κι αρχίζουν να δομούν φιλικές σχέσεις. Προωθώντας τη δημιουργία κλίματος ηρεμίας, αλληλοσεβασμού και συνεργασίας τα παραμύθια έχουν τον πρώτο ρόλο. Ξεκινήσαμε με το αγαπημένο "Αστέρι της φιλίας" της εξαιρετικής Γιολάντας Τσορώνη-Γεωργιάδη. 

Το γλυκύτατο αρκουδάκι περιμένει με αγωνία να κάνει μία ευχή στο αστέρι του φθινοπώρου αλλά καθώς τα μικρά περίεργα ζωάκια μαζεύονται κοντά του και μοιράζονται την ανυπομονησία και το χτυποκάρδι του, η ευχή της παντοτινής φιλίας γίνεται αληθινή..

Αξιοποιώντας το όμορφο αυτό παραμύθι, τα νήπια είχαν την ευκαιρία να προσεγγίσουν την έννοια της φιλίας και να γνωρίσουν καλύτερα τους καινούριους τους συμμαθητές. Συζήτησαν για το πως περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους και συμπλήρωσαν έναν πίνακα διπλής εισόδου για να καταγράψουν τις συνήθειές τους...

Φιλοτέχνησαν το "Λουλούδι της Φιλίας" που κοσμεί πλέον την τάξη μας αλλά και αντάλλαξαν φιλοφρονήσεις χαρίζοντας  ο ένας στον άλλον εικαστικές δημιουργίες πάνω σε χρωματιστά φύλλα.... σαν κι αυτά που στολίσαμε έξω από την τάξη μας.

Συζητώντας για τον ήρωα του παραμυθιού τα παιδιά ενθαρρύνθηκαν να εκφράσουν τη γνώμη τους για το αρκουδάκι κι αν θα ήθελαν να γίνουν φίλοι του, αιτιολογώντας την άποψή τους...

Ιδού πως συμπλήρωσαν την πρόταση "Θα ήθελα να είμαι φίλος/η με το αρκουδάκι επειδή..."

Μαγδαληνή: "... είναι πολύ γλυκό κι εγώ τα ζώα τ' αγαπάω."

Άγγελος: "...για να είμαστε φίλοι & να διαβάζουμε παραμύθια."

Ξενοφών:"...γιατί είναι καλό αρκουδάκι."

Στεφανία:"...γιατί ήθελε να κάνει φίλους κι ήθελα να μπω κι εγώ στο παραμύθι."

Νικολέτα:"...δεν τρώει τα παιδιά κι είναι το καλύτερο."

Μαρία: "...είναι πολύ καλό αρκουδάκι κι έχει πολλούς φίλους."

Φένια: "...θέλω να μπω στο παραμύθι γιατί αγαπώ πολύ τα ζώα & θέλω να τ' αγκαλιάζω πολύ και να τους δίνω φιλάκια."

Αγγελική:" ...είναι πολύ καλό & θέλω να το φροντίσω."

Θεώνη: "...μ' αρέσουν τ' αρκουδάκια & θέλω να τα φροντίζω κάθε μέρα."

Κωνσταντίνος Ν. :"... τ' αγαπάω."

Θοδωρής: "... είναι καλό αρκουδάκι & τ' αγαπώ πολύ."

Θεμιστοκλής: "...θέλω να μπω στο παραμύθι."

Άκης: "... θέλω να παίζω μαζί του κάθε μέρα & να κοιμόμαστε μαζί."

Σήμερα, ξεκινώντας τις περιπέτειές μας στη χώρα των χρωμάτων, στα πλαίσια της εισαγωγής στην προσέγγιση Visible Thinking που προτείνεται από την ομάδα Project Zero του Πανεπιστημίου του Harvard, εφαρμόσαμε τη ρουτίνα σκέψης "ΔΕΣ - ΣΚΕΨΟΥ - ΑΝΑΡΩΤΗΣΟΥ" με ερέθισμα το διασκεδαστικό βιβλίο της Παυλίνας Παμπούδη "Η κόκκινη ιστορία". 

Παρατηρήσαμε προσεκτικά το εξώφυλλο του εν λόγω βιβλίου και καταγράψαμε στον πίνακα τις ιδέες των παιδιών ώστε να καταστήσουμε τη σκέψη τους ορατή. Η συνεπής καταγραφή των σκέψεων τους, βοηθά τα νήπια να κατανοήσουν τη σημασία του σκέφθεσθαι, τα κινητοποιεί και τα ενισχύει στην έκφραση των ιδεών τους και βεβαίως καθιστά προφανή τη σύνδεση γραπτού - προφορικού λόγου.

Πιο αναλυτικά τα παιδιά είπαν:

Νικολέτα: "Βλέπω ένα κορίτσι με κόκκινο καπέλο, κόκκινο φιόγκο & κόκκινο φόρεμα."

Κωνσταντίνος Ν:"Βλέπω ένα κορίτσι με κόκκινο καπέλο, κόκκινα παπούτσια... κι έχει ωραία μύτη."

Άκης: "Έχει κόκκινο καπέλο που είναι μυτερό κι ένα παντελόνι σκούρο & μία κόκκινη μύτη."

Άγγελος: "Έχει μία τσάντα γκρι."

Φένια: "Έχει μία μεγάλη μύτη."

Νεκταριος & Θοδωρής: "Νομίζω ότι είναι η Κοκκινοσκουφίτσα..."

Στεφανία: "Νομίζω ότι είναι η Κοκκινοσκουφίτσα και πάει από το λάθος δρόμο στη γιαγιά της..."

Νικολέτα: "Μοιάζει με την Καρλότα... Νομίζω ότι μπορεί να πηγαίνει εκδρομή..."

Μαρία: "Νομίζω ότι είναι ένα παιδιάκι που πάει στη γιαγιά του όπως η Κοκκινοσκουφίτσα."

Μάγδαληνή & Φένια: "Μήπως είναι η Κοκκινοσκουφίτσα;"

Νίκη & Θεμιστοκλής: "Είναι ο Παπουτσωμένος Γάτος;"

Αφού διαβάσαμε και δραματοποιήσαμε την διασκεδαστική Κόκκινη Ιστορία, εξήγησα στα παιδιά ότι πολλές φορές οι μεγάλοι ζωγράφοι διαλέγουν ένα αγαπημένο τους χρώμα για να φτιάξουν έναν πίνακα. Κοιτάξαμε λοιπόν με προσοχή το έργο του Ματίς "Κόκκινο Δωμάτιο" και συζητήσαμε τις παρατηρήσεις μας...

:The Red Room", Henry Matisse [1908]

Τα παιδιά στον πίνακα αυτό παρατήρησαν...

Κωνσταντίνος Ν. : ...μπύρες.

Στεφανία: ...κόκκινο χρώμα.

Νεκτάριος: ... λουλούδια.

Νικολέτα:... μία κυρία που στρώνει το τραπέζι.

Μελπομένη:... φρούτα.

Φένια: ... μπλε δέντρα.

Άγγελος: ...όλα κόκκινα.

Έβελιν: ...πολλά κόκκινα λουλούδια.

Νίκη:...μία κυρία που τρώει.

Άκης:...μία κυρία.

Μαγδαληνή:...ένα χωράφι με δέντρα κι έχει ωραία φυτά εκεί μέσα.

Θεώνη:...άσπρα δέντρα.

Νικόλας:...ένα σπίτι μακριά, στο χωράφι.

Είναι πολύ ευχάριστο ότι παρά τις δυσκολίες της πρώτης μας αυτής προσπάθειας, τα παιδιά απόλαυσαν τον πίνακα ξεπερνώντας τη φυσιολογική συστολή των ημερών προσαρμογής, μερικά μάλιστα παίρνοντας για πρώτη φορά το λόγο και κάνοντας εύστοχες παρατηρήσεις... 
Αμέσως μετά τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να γίνουν τα ίδια μεγάλοι ζωγράφοι & να δημιουργήσουν ένα δικό τους πίνακα με το αγαπημένο τους χρώμα... Απαραίτητο στοιχείο; Να δώσουν στο έργο τους τίτλο!
Ιδού οι ζωγραφιές μας:

Αναμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον την περαιτέρω εξέλιξή τους καθώς η σκέψη τους θα ξεδιπλώνεται όλο και πιο εκφραστικά στο μέλλον.