Με την έλευση του Νέου Χρόνου και με στόχο την εισαγωγή των νηπίων στο Πρόγραμμα ανάπτυξης κοινωνικών & συναισθηματικών δεξιοτήτων "Βήματα για τη Ζωή" ξεκινήσαμε την εφαρμογή ενός νέου τρόπου επιλογής θέσεων. Μέχρι τώρα τα παιδιά είχαν σταθερά προκαθορισμένες θέσεις στα τραπέζια & προτιμώμενες θέσεις στην παρεούλα. Αυτό όμως παρ'ότι είναι πρακτικό, δεν προάγει την ανάπτυξη διαπροσωπικών σχέσεων μεταξύ όλων των μελών της τάξης & δε δίνει στα παιδιά την ευκαιρία να κάνουν παρέα & να συνεργάζονται με όλους τους συμμαθητές τους. Ακολουθώντας λοιπόν τις οδηγίες των "Βημάτων" από εδώ και στο εξής θα γίνεται καθημερινή κλήρωση για τις θέσεις της ημέρας: Μόλις έρχεται στην τάξη κάθε παιδί, τραβά μία καρτούλα από το ειδικό τσαντάκι, εντοπίζει την αντίστοιχη εικόνα στον πάγκο & στο τραπεζάκι, τοποθετεί την κάρτα στο παρουσιολόγιο για να μπορεί να τη βρει εύκολα εάν την ξεχάσει & παίρνει τη θέση του στην παρεούλα για την καθιερωμένη καλημέρα...
Οι εικόνες που χρησιμοποιούνται στις κάρτες αυτές συνδέονται με το Καινοτόμο Πρόγραμμα Αγωγής Υγείας με θέμα τα Συναισθήματα που υλοποιούμε φέτος & παρουσιάζουν παιδάκια που βιώνουν κι εκφράζουν διάφορα συναισθήματα. Επομένως βρήκαμε στον υπολογιστή τις συγκεκριμένες εικόνες & ξεκινήσαμε μία συζήτηση προσπαθώντας ν' ανακαλύψουμε πώς & γιατί αισθάνονται έτσι τα παιδάκια. Οι ιδέες των νηπίων ήταν πολλές κι ενδιαφέρουσες κι η συζήτηση τράβηξε σε μάκρος οπότε διεκόπη πριν σχολιαστούν όλες οι εικόνες... Επομένως θα συνεχιστεί κάποια από τις επόμενες ημέρες.
 |
| Εικόνα 1η: Χαρά |
Ερώτηση 1η: Πώς αισθάνεται αυτό το παιδάκι;
- Γελάει.
- Είναι χαρούμενο.
- Χαίρεται.
Ερώτηση 2η: Γιατί νομίζετε ότι αισθάνεται έτσι;
Λυδία: Η μαμά του έδωσε παιγνίδια.
Σπύρος: Δεν έχει πόλεμο, δεν έχει βόμβες και σκοτωμούς. Είναι ειρήνη.
Βασίλης: Δεν έχει πόλεμο, πυροβολισμούς, όπλα και σπαθιά.
[Πιθανότατα θυμούνται εδώ τη συζήτηση και το σχολιασμό εικόνων που είχαμε κάνει παλαιότερα στο θέμα Πόλεμος & Ειρήνη]
Μαριαλένα: Περνάει όμορφα στο σπίτι και παίζει πολύ όμορφα στο σχολείο του παιγνίδια.
Αναστασία: Η μαμά του πήρε παγωτό.
Πολυτίμη: Πάει στις κούνιες, ξαπλώνει στο χορτάρι κι ο ουρανός λάμπει.
 |
| Εικόνα 2η: Λύπη/θλίψη/στενοχώρια |
Ερώτηση 1η: Πώς αισθάνεται αυτό το παιδάκι;
-Κλαίει.
-Είναι λυπημένο.
-Στενοχωρήθηκε.
Ερώτηση 2η: Γιατί νομίζετε ότι αισθάνεται έτσι; Τί του έχει συμβεί;
Λυδία: Έχασε τη μαμά του στο δρόμο.
Σπύρος: Μπήκε ένας κλέφτης από το παράθυρο και την πήρε και την πήγε στο δάσος που έχει ένα δράκο.
Κυριάκος: Έχει πόλεμο, πιστόλια... κι έκλαιγε
Βασίλης: Πυροβόλησαν τη μαμά του οι κλέφτες ή ξύπνησε με κακό όνειρο.
Ραφαήλ: Έχει πόλεμο.
Μαριαλένα: Μόλις κοιμότανε το παιδί είδε ότι έφυγε η μαμά του.
Αναστασία: Ένας κακός κλέφτης την πέθανε [διακοπή από Βασίλη: τη σκοτώσανε εννοείς] και όμως είναι ζωντανή και πήγε νοσοκομείο.
Πολυτίμη: Δεν πήγανε στο θέατρο γιατί η δασκάλα του λείπει κι ακυρώσανε την εκδρομή.
Σπύρος [συμπληρωματικά]: Όταν έκανε δουλειές ο μπαμπάς και η μαμά, βούτηξε ένας κλέφτης το μπαμπά, τον πήγε στον αρχηγό του... ο μπαμπάς έκοψε το σχοινί με μαχαίρι & γύρισε σπίτι... [
Ερώτηση: Αφού γύρισε ο μπαμπάς γιατί κλαίει το παιδί;] Δεν είχε γυρίσει ακόμη...!
Θα ήθελα να παρατηρήσετε εδώ πόσο συνυφασμένα με τα συναισθήματα χαράς & λύπης είναι το πρόσωπο της μαμάς κυρίως αλλά και του μπαμπά. Τα νηπιάκια μας είναι πλουσιότατα σε συναισθήματα και γλυκύτατα όταν καταφέρνουν να τα εκφράζουν.
 |
| Εικόνα 3η: Ζήλεια |
Ερώτηση 1η: Πώς αισθάνεται το αγοράκι;
-Δεν είναι χαρούμενο.
-Λυπημένο.
-Θυμωμένο.
-Δεν του αρέσει
... Έχει ενδιαφέρον ότι τα παιδιά αναγνώριζαν το συναίσθημα ως δυσάρεστο αλλά η λέξη ζήλεια δεν ακούστηκε καθόλου στις ιδέες τους.
Ερώτηση 2η: Τί νομίζετε ότι σκέφτεται; Αν του βάλουμε ένα συννεφάκι σκέψης πάνω στο κεφάλι του, μπορούμε να δούμε τι σκέφτεται... Να δοκιμάσουμε; Ποιος θέλει να δοκιμάσει το συννεφάκι σκέψης, να του δώσει φωνή;
Στο σημείο αυτό, το συννεφάκι άρχισε να πηγαίνει από παιδί σε παιδί κι όλοι θέλησαν να δανείσουν τη φωνή τους στη σκέψη του αγοριού...
Ιδού!
Σπύρος: Θέλω το παγωτό από το κοριτσάκι.
Κυριάκος: Δε μ' αρέσει το παγωτό μου.
Λυδία: Γιατί δεν μπορώ να της το πετάξω στη θάλασσα;
Βασίλης: Θέλω να την πετάξω στη θάλασσα και να της το πάρω.
Φίλιππος: Να το πετάξω κάτω
Ραφαήλ: Να το πετάξει κάτω.
Πολυτίμη: Μακάρι να πέταγα το παγωτό της στη θάλασσα.
Αναστασία: Να το πετάξω κάτω, να το βάλω στα σκουπίδια, να το βάλω σε μια μηχανή που να το κάνει ρομπότ.
Μαριαλένα: Μακάρι να το πέταγα πάνω στο κεφάλι της το παγωτό.
Πέραν των φανερών επιρροών ανάμεσα στα παιδιά, είναι χαρακτηριστικό ότι όλες οι σκέψεις που εξέφρασαν περιέγραφαν πολύ εύστοχα το συναίσθημα της ζήλειας, που σημαίνει βέβαια ότι διαισθητικά κατανοούν πολύ καλά την έννοια. Ρώτησα λοιπόν εάν γνωρίζουν πώς λέγεται όταν νιώθουμε άσχημα επειδή κάποιος έχει κάτι που θα θέλαμε να έχουμε εμείς και γι αυτό θέλουμε κάτι κακό να γίνει... Τα παιδιά παρέμειναν σιωπηλά. Συμπλήρωσα ότι η λεξούλα μοιάζει λίγο με ενοχλητική μέλισσα που αρχίζει από Ζζζζζζ. Κι η Λυδία με την Πολυτίμη & τη Μαριαλένα γρήγορα συμπλήρωσαν ΖΗΛΕΙΑ. Προφανώς ήξεραν τη λέξη αλλά δεν την είχαν συνδέσει με την έννοια. Συνεχίσαμε να κοιτάμε διάφορες εικόνες με συναισθήματα κι όταν μετά από λίγο είδαν την 4η εικόνα αναγνώρισαν αμέσως τη ζήλεια ως συναίσθημα του αριστερού κοριτσιού & τη χαρά ως συναίσθημα του δεξιού.
 |
| Εικόνα 4η |
Και ιδού οι πρώτες μας προσπάθειες να ζωγραφίσουμε τη Λύπη & τη Χαρά...
Οι συζητήσεις θα συνεχιστούν τις επόμενες μέρες. Θα σας κρατάμε ενήμερους.
.jpg)
